2012 het einde van de gestolen tijd

2012 het einde van de gestolen tijd – Peter Toonen

Het jaar 2012 nadert met rasse schreden. Iedere dag brengt de datum van 21 december 2012 dichterbij. Op die datum lopen de kalenders van o.a. de Maya’s af.
Door de lineaire tijd te verheffen tot de enige standaard van tijdbepaling krijgen we de huidige moderne samenleving en economie met een streven naar meer en meer en waarin iedereen klaagt: ‘ik heb niet genoeg tijd!’. Met een kunstmatige, bedachte kalender van twaalf onregelmatig durende maanden en een mechanische, lineaire tijdmeting zul je letterlijk nooit op tijd zijn.
Het wordt een levensnoodzaak om je eigen tijd terug te nemen en daarin jezelf te leren kennen. Het volgen van natuurlijke tijdcycli is daarin een eerste stap.

De Maya’s maakten 22 verschillende soorten kalenders die allemaal tegelijk liepen en waarvan sommigen tot miljarden jaren terug gaan. Deze kalenders beschrijven geen lineaire maar cyclische tijd en … ze eindigen allemaal op 21 december 2012!

Peter Toonen laat zien wat er op die datum astronomisch gebeurt, hoe allerlei kleine en grote cycli dan synchroniseren (samenvallen in de tijd). Hij vergelijkt langlopende kalenders uit allerlei culturen met elkaar, als mede de verhalen áchter deze kalenders, de profetieën van deze volkeren. Dan blijkt dat we nu letterlijk zijn aanbeland bij het ´het einde der tijden´, het einde van onze oude tijdbeleving.

In ‘2012, HET EINDE VAN DE GESTOLEN TIJD’ legt Peter Toonen de abstracte en ingewikkelde materie over het begrip ‘tijd’ eenvoudig uit en brengt de werking van de tijd in verband met zeer uiteenlopende praktische onderwerpen, zoals het stappenplan voor je leven of zelfs voor je bedrijf.

alle boeken van Peter Toonen

Recensie

De Nederlandse auteur beschreef eerder in ‘Wat wisten de Maya’s’ (1997) en ‘De natuurlijke tijd’ de antieke kalenderkennis van het Mexicaans-indiaanse Mayavolk en zijn en hun ideeën over 2012 als een apocalyptische eindtijd. Dit boek herhaalt, aanvankelijk wat rommelig maar toch helder en simpel verwoord voor het grote publiek, veel van die feitelijkheden en geschiedkundige informatie (ondersteund met bronvermeldingen, artikelen en dagboeknotities). Tegelijkertijd is het een tijdreisachtige, persoonlijke getuigenis vanuit de gedachte dat beter verbonden zijn met de Aarde en haar beweging in de tijd een vorm van bewustzijnsontwikkeling is. Voor de nieuwe lezers (en ook voor kinderen) legt hij in de laatste delen van het boek zo eenvoudig mogelijk kalenderbegrippen als de dertien tonen en de twintig zonnenzegels uit. De Mayatijd was een maankalendertijd; het stelen ervan verwijst naar de door de Spanjaarden gedwongen overstap naar de Gregoriaanse, chaotische Zonnekalender. Een apart hoofdstuk meldt wat ons te wachten staat in 2012, wanneer een bepaalde kosmische configuratie in ons melkwegstelsel ook onze planeet zou kunnen gaan beïnvloeden. Bevat websites en literatuuropgave (beide geannoteerd); in de marges staan twintig zonnenzegels.
Peter den Haring