Dag mam – Ellen van Monsjou-Krijger
‘Het spijt me, ik kan niet anders’, aldus besluit de oudste dochter van Ellen van Monsjou haar laatste brief aan haar ouders. Gedreven door uitzichtloosheid en angst voor de maatschappij kiest ze bewust voor haar dood. Om haar verdriet en gevoelens te verwerken begint Ellen te schrijven. Dagboekaantekeningen, gedichten en kort proza (over een periode van negen jaar) geven weer hoe zij leert te leven met haar dochters dood en deze te accepteren: ‘Wat ik door haar leerde gaat ver uit boven leven en dood. Ik heb geleerd anders te kijken naar wat ons overkomt.’ Zij wordt in haar verwerkingsproces onder meer gesteund door het werk van Elisabeth Köbler-Ross.
Dit hartverwarmende boekje kan mensen die zelf een verlies moeten verwerken tot grote steun zijn, mede omdat het ons in kernachtige, aangrijpende bewoordingen de zin toont van alles wat ons overkomt.
Recensie
Kleine dagboekfragmenten en korte gedichten geschreven na zoals de auteur zelf zegt ‘het vrijwillig afscheid nemen van het leven door haar dochter’. Het boekje dat met zo weinig omhaal van woorden, zulke diepe emoties raakt is uniek. De beste recensie schreef de auteur zelf als ze zegt: ‘Wat ik door haar leerde gaat ver uit boven leven en dood’. En dat is de kern van dit mooie spirituele werk. De liefde voor haar overleden dochter en de moed om hieruit levenslessen voor zichzelf te vinden getuigen van grote moed en kracht. E. Kübler Ross inspireerde haar èn schreef het voorwoord in dit boek. Het boekje is kernachtig, aangrijpend en moedgevend. In vergelijking met andere titels valt dit boekje vooral op door zijn kracht, spiritualiteit, eenvoud en de positieve levensvisie. Geen vragen waarom, maar wat kan ik hieruit leren – een liefdevol loslaten van een geliefd kind. Klein formaat boekje met veel wit; het vlindertje van het blauwe omslag wordt veelvuldig herhaald in het binnenwerk.
(Biblion recensie, Anke Wiltenburg)