Omwenteling

Omwenteling – Willis Harman & Wim Scholtens

De wereld verandert en de wetenschap verandert, omdat ons denken, onze uitgangspunten veranderen.
Volgens Harman wint geleidelijk aan de gedachte dat er eerst bewustzijn was en toen materie, dat bewustzijn de fundamentele ‘substantie’ is.
Aan de hand van recente uitkomsten van onderzoek, observaties en ervaringen op een aantal wetenschapsgebieden laat Harman zien dat het ‘oude’ paradigma niet langer voldoet als verklaringsmodel.

Harman pleit ervoor om gegevens en ervaringen serieus te nemen, ook al lijken ze onwaarschijnlijk.
Vaak zijn overigens verschijnselen niet helemaal vanuit 1 theorie en 1 gezichtshoek te verklaren. Een simpele verkoudheid wordt vanuit de moleculairtheorie wellicht in verband gebracht met een virusinfectie. Beschouwt men de mens als een levend organisme dat bepaalde dynamische evenwichten kent, dan zou stress wel eens een factor kunnen zijn. Tenslotte is het niet onmogelijk dat er oorzaken in de omgeving zijn aan te wijzen, zoals luchtvervuiling en dergelijke.

Harman pleit er dan ook voor verschillende verklaringsmodellen voor 1 verschijnsel, die elkaar aanvullen.

Oorspronkelijk titel: Global Mind Change

[bol_product_links block_id=”bol_5973ab4b0e87b_selected-products” products=”1001004001544703″ name=”Omwenteling – Willis Harman” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Recensie

In dit boek wordt de stelling verkondigd dat sinds de zestiger jaren van onze eeuw een fundamentele verandering in het denken zich bezig is te voltrekken. Het gaat hier om een verandering van het wetenschappelijk paradigma, die, volgens de schrijver, even ingrijpend zal zijn als de verandering van het geocentrische naar het heliocentrische wereldbeeld in de 16e/17e eeuw. Het ‘oude’ en nog dominante wetenschappelijk denken, door de schrijver het materialistisch monisme genoemd, baseert zich op objectivistische, positivistische en reductionistische vooronderstellingen. Het nieuwe paradigma, de nieuwe metafysica, – het transcendentaal monisme – legt het primaat bij het bewustzijn. Vanuit de nieuwe metafysica pleit de schrijver voor een hiërarchisering van de wetenschap, waarbij voor elk niveau verschillende verklaringsmodellen gelden. Het gaat derhalve om een bredere wetenschapsopvatting, waarin niet meer alleen het tellen en meten van belang is, maar bijvoorbeeld, ook holistische verklaringen en opvattingen een plaats krijgen. Het boek is interessant voor een ieder die belangstelling heeft voor ‘moderne’ wetenschapsopvattingen.
(Biblion recensie, Dr. L.G. Jansma.)